neden yeniden blog?

yaklaşık 6-7 yıl sonra yeniden blog alemine (daha doğrusu bi amaca yönelik değil de kişisel, günlük tarzındaki blog kafasına) niye döndüm? bilmiyorum. şeyden galiba, bazen öyle bi şey oluyoki paylaşmak istediğim, kime söyleyebileceğimi bilmiyorum. bazen sevdiğim bir şarkıyı çaresizce facebook'a postladığım oluyor falan ama yetmiyor. bu bana yeterli tatmini sağlamıyor yahu galiba. bilemedim neyse. "ben buraya paylaşacağım şeyi paylaşayım da görevimi yerine getireyim, takip etmeyen utansın" kafasındayım belki de.

bir de blog'un şöyle bir olayı var, ben ortaya yazarım okuyan okur okumayan okumaz, belki kimsenin bu blog'dan haberi bile olmaz diye bi kafası var blogger'ın. ondan sanki her blogger blog'unda belki reel hayatındakinden daha dürüst, daha egosuz (veya tam tersi), daha utanmaz falan oluyo gibi geliyo bana. bunlardır blog mevzuatını çekici kılan olaylar bence.

bunları anlatmaktan başka anlatacak bir şey var mı lan acaba diye düşündüğümü yazarken yazıcak şey geldi aklıma! days of the new. veyahut işte sadece travis meeks desek de olur.

orospuçocuğu o kadar yetenekli ki. şu hayatta en sevdiğim ve sinirlendiğim adamlardan biri. öyle biriyim ben, çok çok sevdiğim bi şarkıyı "neden ben yapmadım lan?" diye kendi kendime acaip sinirleniyorum. kafamı duvara çarpasım geliyor. şu an da yazıma soundtrack olarak "weapon and the wound" dinliyordum, ayı gibi uğraşmaya üşenmedim, grooveshark widget'ı falan oluşturup buraya da çakıyorum ki ben yazarken siz de dinleyin.

ilk başta o flütlere falan çok ısınamamıştım ilk dinlediğim gün onu hatırlıyorum. "yazık mis gibi adam prodüktör kurbanı olmuş" falan demiştim. (var çünkü öyle bi olayı) neyse sonra şarkının ne kadar iyi olduğunu anlayınca flüt mlüt de batmamaya başladı bana. çok çok acayip. o snare'ler bile batmıyo bana, şarkı epik olunca o "kahramanca" davul sound'una bile katlanabiliyorum.

bu arada bence yıllar geçtikçe sesi körelmeyen çok sayılı vokalistlerden biri travis meeks. hala eşşek gibi söylüyo. bu arada days of the new'u hiç bilmeyenler varsa açıklama yapayım, aslında days of the new'un özeti bu şarkı değil. esasında daha sert bir grup. aslında zaten grubun ilk çıkışındaki fikir çok iyi. sert müzik yapalım ama akustik gitarla! çok çok iyi fikir bence. zaten ilk albümü dinlerken "ulan distortion'lı olsa" gibi bir düşünce gelmiyor hiç aklınıza. ama bi yandan da "ulan bu ne unplugged gibi full" de demiyosunuz. o kadar iyi kotarılmış ki sound, peheeeeeey. hatta "freak" gibi çok gaz ve sert bir şarkıda sertliği veren birşey de aslında -dikkat edince anlarsınız- bass gitar'daki hafif overdrive. prodüksiyon olarak çok başarılı çıkış yapmış babalar zamanında, hem de 16 yaşında! 17 yaşında metallica'yla turneye çıkmışlar! YUH! ibne çok yetenekli ya üf. bu arada gruptan genelde tekil bahsetmemin sebebi de esasında zaten herşeyi travis meeks'in yapıyor oluşudur.

vadevır ya, kendimizi anlatan blog yapalım dedik alternatif rak programı sunar gibi olduk. bu kadar müzik muhabbeti yeter. kendimi tanıyosam sıkılıp akşama doğru bi entry daha patlatırım. si yuuu!