yazayım bari

aslında şu an çıkıp karşı sokaktaki cemil ozalit'ten ufak bi çıktı alıp, kadıköy'den dosya alıp en sonunda okula gidip projemi teslim etmem, teslimin ardından yemek yemem, sonra türk grafik tasarım tarihi sınavına girmem, sınavdan çıkınca da telefonla rıhtımın yanına sayısını kestiremediğimiz biraları söylemem, onları içmem ve yıllar sonra ilk defa okulda sarhoş olmam gerekiyor ama ben şu an ultra kısa seksi şort tarzı parlak kumaşlı muhtemelen 1 liraya salı pazarından alınmış pijama(!)mla oturup simit yiyorum ve çay içiyorum. tv'de de bu kahvaltıya eşlik edebilecek bir program bulamadım dedim bari blog'a gireyim.

dün kafabindünya, caspian'ın alt grubuydu. eski studio-live/yeni punctum performance denen yerde çaldık. ses sistemi epey iyiydi. biraz tutuk çaldık ama sanırsam kafabindünya tarihinin miktar olarak en büyük alkışını almış olabilir. caspian çok efendi heriflerdi bi de. konser bitti, cemiljohns'la apar topar eşyaları toplayıp açık radyo'ya yetişmemiz gerekiyordu. çünkü b yüzü'ni bu akşam cem tek başına sunacaktı, programın konsepti de "josh homme"ydi, ben kendisini epeyce sevdiğim için, cemiljohns efendi de adeta bir josh homme uzmanı olduğu için programa sürpriz konuk olarak gittik (cem'e değil, dinleyicilere dsgfasfg).

daha konser sonrası terimiz gerçekten kurumamışken biralarımızı alıp stüdyoya girip kulaklıkları taktık ve konuşmaya başladık. bu sırada radyo çalışanlarından bi kız ve bi erkek koridorda ufak bir topla bayaa çekişmeli bir maç yapıyordu, yayın sırasında kayıt odasının penceresinden onları izlerken biramdan büyük bir yudum alıp sigaramdan dev bir nefes çektim ve içimden "ulan ne saçma ve güzel bi radyo lan burası" dedim. hakkaten basık tavanını, koltuklarını, insanlarını falan epey seviyorum. daha sonra konu bir şekilde cemiljohns'la benim 1994'te seattle'da tanışıp müzik yapmaya karar verme hikayemize geldi ve kafabindünya'nın ilk konuk olduğu programa bir tribute oldu inceden. kesin yoktur ama hakikaten SÜREKLİ programı takip eden bi dinleyici olsa eski programlara tribute yapılmasını çok severdi lan heralde. ben severdim yani. ya bi de açık radyodaki mikrofonlara da hastayım, kendi sesimi o kadar süper duyuyorum ki mikrofondan, sanki über karizmatik falan gibi bişeylerdi ahah.

ha bu arada evet bugün proje teslim ediyorum, sonra özgürlük. artık gönül rahatlığıyla saçma saçma işler yapabilirim. kafabin albüm kayıtlarına devam edebilirim. hayvan gibi oyun oynayabilirim, 8-bit alemine geri dönebilirim, illüstrasyon yapabilirim, after effects ile daha çok uğraşabilirim, koala sevebilirim, zombi öldürebilirim vs. oley lan!

gençler benim simit bitti, ben şimdi geç olmadan çıkıp projemi teslim etmeliyim. gençler derken kime hitap ettiğimi de hiç bilmiyorum bu arada. zaten kaç kişi okuyo blog'umu ki? 1 mi? 2 mi?

saygılar,

burç.